ROZDZIAŁ 14

- Chodź odwiozę cię, jesteś wyczerpana – oplotłem ja ramieniem i zaprowadziłem do samochodu. Otworzyłem drzwi pasażera, a blondynka szybko się wdrapała na miejsce pasażera. Zamknąłem drzwi i sam usiałem na miejscu kierowcy.  Spojrzałem na Hayley. Nogi miała podkulone i przytulała je do piersi, a głowę miała opartą na lewym kolanie wpatrując się za szybę. Wyglądała szaro i nienaturalnie słabo jak na nią, ale przecież byłą jedynie dziewczyną. Nie jakąś super kobietą-kotem, która biegała po budynkach całe noce. Zrobiło mi się jej żal. Gdzie tak w ogóle jest jej rodzina?  Czy była, aż tak naprawdę buntowniczą nastolatką, że nie utrzymuje kontaktu z najbliższymi, aż do teraz?

Chciałem jej zadać wiele pytań, ale wiedziałem, że jest na to zły moment. Zaparkowałem samochód i zgasiłem silnik. Wyciągnąłem kluczyki ze stacyjki i siedziałem w milczeniu, czekając na jakąś reakcję dziewczyny. Wyplątała nogi ze swoich objęć i potarła twarz dłonią.

- Chcesz wejść do środka? – obróciła głowę w moją stronę. Miała zmęczony wyraz twarzy, a jej oczy były zaczerwienione.

Westchnąłem nie wiedząc jak się zachować – Jeśli pytasz z grzeczności to…

- Pytam, bo pytam. To idziesz? – przerwała mi przeczesując włosy ręką

- Idę. – odpiąłem pas bezpieczeństwa i wyszedłem z samochodu. Sytuacja ta  była tak bardzo odmienna od tej, kiedy ostatnio tutaj byłem. Wtedy zachłannie pragnęliśmy siebie nawzajem, a teraz ledwo co się dotykamy. Wszystko teraz było takie formalne.  W milczeniu przeszliśmy do jej mieszkania. Dziewczyna rzuciła kurtkę na wieszak i ruszyła w stronę salonu. Odwiesiłem swoją marynarkę i zdjąłem buty kierując się do pomieszczenia, w którym znajdowała się dziewczyna.  Siedziała na kanapie w takiej samej pozycji co w samochodzie tylko, że wpatrywała się w telewizor. Złapałem koc, który leżał na fotelu i ją nim przykryłem.

- Herbaty? – spokojnie potarłem dłonią jej plecy. Pokiwała twierdząco głową nie odrywając wzroku od jakiegoś dennego hiszpańskiego serialu.  Wyszedłem z pomieszczenia wchodząc do kuchni. Nalałem do czajnika wody i nastawiłem na gaz. Wyjąłem dwa kubki i wrzuciłem po saszetce herbaty.  Zupełnie nie wiedziałem co się  z nią dzieje. Teraz była zupełnie inna. Jej temperament ją opuścił. Oczywiście nie winiłem ją za to, ale martwiłem się o nią. Czajnik zaczął gwizdać oznajmiając, że woda już się zagotowała. Nalałem gorącego płynu do kubków, posłodziłem i ruszyłem w stronę salonu. Zastałem ją w tej samej pozie, w której była kiedy wychodziłem.

-Proszę – wyciągnąłem kubek w jej stronę. Bladymi rękoma chwyciła porcelanowe naczynie i upiła łyk.

- Dzięki – powiedziała patrząc na mnie. Przełknęła ślinę i westchnęła – Dzięki, że mnie stamtąd wyciągnąłeś. Masz rację należą ci się jakieś wyjaśnienia…

- Nie Hayley. Jeśli nie chcesz to nie mów. Nie masz żadnego obowiązku – przerwałem jej kręcąc przecząco głową

- Nie – zaprzeczyła – Założę się, że niemało zapłaciłeś za ten mój wybryk, więc należą ci się wyjaśnienia. –mówiła szybko nie chcąc, abym znowu jej przerwał. – Po prostu poszłam do klubu, znalazłam mojego znajomego i podzielił się ze mną swoją działką, ale dał mi na później. Przez przypadek wychodząc przewróciłam jakąś nawaloną laskę. Jej fagas wstawił się za nią, żebym ją przeprosiła. Stwierdziłam, że nie mam co jej przepraszać, bo i tak była najebana w cztery dupy i tak sama ledwie stałą na nogach. Uderzyłam go, ale nie oddał mi. To było dla mnie dziwne, więc po prostu się rzuciłam na niego z pięściami. Ochraniarze wkroczyli do akcji, a później przyjechała policja. – spojrzała na mnie wzrokiem nie wyrażającym żadnych uczuć – To tyle.

Zmarszczyłem brwi przetwarzając tę historię, którą właśnie mi opowiedziała – Dlaczego dla ciebie to było dziwne? – upiłem łyk ciepłego płynu

- Zawsze był ktoś kto mi oddawał nie zważając na to, że jestem kobietą, ale on… widać było, że ma swoje zasady – wzruszyła ramionami.

- I ty je złamałaś? – bardziej to było jak stwierdzenie nić pytanie. Przeszyła mnie lodowatym wzrokiem lecz nic nie powiedziała tylko obróciła się w stronę telewizora.

Siedzieliśmy w milczeniu, a jedynym dźwiękiem jaki był to telewizor, na którego nikt nie zwracał uwagi. Każdy z nas tak naprawdę był zatopiony we własnych myślach.

- Pójdę już – powiedziałem odstawiając kubek z nietkniętą herbatą i wstałem. Spojrzała na mnie swoimi niebieskimi oczami marszcząc brwi.

- Jasne – wstała zwalając ze swoich ramion koc i również odstawiając kubek. Odwróciłem się i ruszyłem w stronę wyjścia. Przy drzwiach sięgnąłem po buta i zacząłem go ubierać w milczeniu. Kątem oka zobaczyłem bose stopy dziewczyny. Ubrałem drugiego buta i się wyprostowałem.

– Znalazłam pracę. – bąknęła. Uniosłem brwi w zaskoczeniu – Taką normalną, nie będę się biła – miała kamienny wyraz twarzy

-Naprawdę? – nie mogłem uwierzyć, że zrezygnowała z walk

- Głuchy jesteś? Mówię że znalazłam. Jest za miastem i nie będę często bywać w centrum. – założyła ręce na piersiach.

- Czyli pozbędziesz się tego mieszkania?

- Nie. Nieraz będę tu przyjeżdżać – oparła się lewym ramieniem o ścianę

- Jak często? – przygryzłem wnętrze policzka

- Nie wiem może raz w tygodniu, może raz na dwa tygodnie.

- Co to za praca?

- Wystarczająco dużo już ci powiedziałam Styles – syknęła. Oho pani „nie wpierdalaj się”  wróciła.

Westchnąłem – Tylko tyle chcę wiedzieć. – założyłem ręce na biodrach.

- Będę pracować na magazynie materiałów budowlanych czy czegoś tam… - odparła z wielką łaską.

- Hayley…

- Nie Styles nie zaczynaj  tego tematu – warknęła szorstko

- Nie będziesz mogła bywać tutaj częściej? – zignorowałem jej ostrzeżenie

- Nie i nawet jak bym tutaj dalej mieszkała to bym nie spotykała się z tobą częściej – wywróciła teatralnie oczami – już ci powiedziałam co na ten temat myślę.

- Ale…

- Nie, żadne ale koniec tematu. – pokręciła przecząco głową

-Kurwa dlaczego nie dasz mi tej jebanej szansy?! Wiesz jak się czułem jak mnie wywaliłaś stąd wtedy?! Wiesz kurwa?! Potraktowałaś mnie jak męską dziwkę! – wyrzuciłem ręce w powietrze

- Męską dziwkę?! Bo właśnie się tak zachowujesz! Jak popierdolony Casanova! – uderzyła pięścią o ścianę

-Jestem męską dziwką tak?! – zrobiłem krok do przodu ciężko oddychając

- Pierdol się – warknęła idąc do kuchni. Szybkim krokiem ruszyłem za nią – Czego jeszcze tu szukasz?!

- Wyjaśnij mi dlaczego nie?!

- Bo nie i kurwa chuj ci do tego! – chwyciła pustą szklaną butelkę, która tam stała. Zamachnęła się i rozbiła ją na mojej głowie. Zamknąłem oczy czując ból i chwyciłem się za głowę wbijając drobne szkiełka w dłonie.

- Nie wierzę, że to zrobiłaś – szepnąłem – Nie wierzę, że to zrobiłaś – powiedziałem głośno otwierając oczy. Stała ciężko oddychając z resztką rozbitej na mojej głowie butelki. Nawet nie drgnęła kiedy krew zaczęła cieknąć z jej dłoni. Zdjąłem ręce z mojej głowy. W małych rankach zebrała się szkarłatna ciecz. Blondynka spojrzała na swoją krwawiącą rękę. Z jej ust wydobyło się ciche mruknięcie zadowolenia i z zachwytem patrzyła jak krew cieknie po bladej skórze. Nagle spojrzała na mnie wrogo, swoimi lodowatymi oczyma.

- To kurwa uwierz. Uwierz w końcu w to jaka jestem! Ostrzegałam cię – warknęła wymijając mnie i wychodząc z pomieszczenia. Wytrzepałem szkło z włosów, chwyciłem marynarkę i wyszedłem z mieszkania trzaskając drzwiami.

***************************

Witam kochani :D I jak po sylwestrze? :) Ja osobiście uważam, że ten rok będzie tak samo gówniany jak tamten. Sorry not sorry, ale życie jest takie samo tylko liczba w dacie sie zmieniła :))) No miałam wczoraj dodać rozdział, ale wieczorem miałam turniej i wróciłam sie dopiero o 23 do domu sołłł dodaje dziś :D Tak sobie pomyślałam, że dzień dodawania rozdziałów zmieniam na piątek :D tak, żeby lepiej zaczął sie wyczekiwany weekend :D No i kolejna i odwieczna sprawa >>>>>> komentarze. Ludzie zlitujcie się nade mną! Nie chce wprowadzać tego "jeśli nie będzie 5 komentarzy to nie dodam rozdziału gnoje" bo to głupie, ale przynajmniej raz pod tym rozdziałem  napiszcie coś COKOLWIEK nawet "gówniany ff, gówniana ty wypierdalaj stąd" c'nie ale jeśli przeczytałeś to daj komentarz, każdy błagam ten 1 raz, żebym wiedziała ile jest czytelników xx